Rustdag!

We ontwaken vandaag in Praslin. Er wordt ons weer een proper ontbijtje klaargemaakt door onze nieuwe kotmadam. Geen eitjes hier, maar we hebben wel genoeg eieren gehad bedenken we bij het tafelen. We gunnen ons lichaam een dagje rust vandaag. Lichaam en geest moeten terug op dezelfde golflengte geraken en dat gaan we tegemoet komen met een dagje strand. Ons hotel is gelegen aan het Cote d'or strand, wat erg leuk is. Maar een beetje verderop ligt 1 van de mooiste stranden ter wereld, volgens de boekskes! Dus op naar Anse Lazio... We maken vandaag gebruik van het openbaar vervoer, namelijk de bus. Voor 0.46 cent per persoon kunnen we niet te voet gaan toch? Terwijl we aan de halte staan te wachten stopt er een reggae-man met zijn auto bij ons. Hij vraagt of we een lift willen met hem naar Anse Lazio. We delen hem mee dat zijn aanbod erg vriendelijk is, maar dat we de bus ervaring willen beleven. Hij is een Creool en een Duitser. Heel raar! Zijn ouders zijn gestorven en hij heeft alles geërfd. Na nog wat 'ik ben de man en heb geld genoeg' verhalen houdt hij het voor bekeken en rijdt hij door. Was wel heel komisch om hem bezig te zien! (Zie foto) Even later verschijnt in de verte de bus. Cathy moest de stoel naast de buschauffeur nemen omdat we enkel maar een briefje van 500 roepies hadden en hij daar nog niet van kon weergeven. Man.... wat is me da! Die chauffeur vliegt door de scherpe haarspeldbochten alsof hij moet vluchten voor zijn leven. Wij vreesden er alleszins wel even voor! Als hij 1 bocht verkeerd inschat vliegen we met z'n allen de ravijn in. Maar op een miraculeuze manier van onbezonnen over de baan sheezen gebeurt dat hier nooit. Sjans voor ons! Onderweg stopt hij even voor geld te gaan wisselen om Cathy terug te betalen. Laat heel die bus op de helling maar achter op het midden van baan meneer, geen probleem! Na een spannende rit van een 10tal minuten arriveren we aan het strand uit de boekskes. Of ja, toch bijna. We moeten blijkbaar eerst WEER een berg over, te voet! Met een stijgingspercentage van minimum 10% klauteren we alweer omhoog, en daarna weer naar beneden. Dacht dat we het vandaag rustig aan gingen doen... Het blijkt wel weer de moeite waard te zijn, het strand is inderdaad fenomenaal mooi. We zoeken een plaatsje voor de handdoeken en beginnen eindelijk aan onze rustdag. Slapen, eten, snorkelen en de nodige selfies trekken horen daar dus ook bij. Deze dag hadden we (ons lichaam althans toch) nodig om terug op krachten te komen. We sluiten onze dag af met een heerlijke maaldtijd in een super mooi beachrestaurant. Ik denk wat we na vandaag onze ying en yang weer in evenwicht hebben gebracht!